Al driekwart jaar is de wereld in de greep van COVID-19 en miljoenen mensen zijn inmiddels ziek geworden door besmetting met dit coronavirus. Gelukkig verloopt het merendeel van de besmettingen relatief mild, maar toch is corona geen ziekte die je graag oploopt, omdat het blijvende gezondheidseffecten kan geven en zelfs fataal kan zijn.
De verschijnselen van corona, zoals die inmiddels bekend zijn, zijn: hoesten, kortademigheid of ademhalingsmoeilijkheden, vermoeidheid, oogpijn, misselijkheid of braken, diarree, spierpijn, een loopneus, hoofdpijn en keelpijn. Veel patiënten klagen ook over het verlies van reuk en/of smaak. Lang niet iedereen die besmet is, ontwikkelt klachten, maar krijg je deze wel dan gebeurt dit binnen tien dagen na blootstelling. De meeste mensen hebben vervolgens gemiddeld twee weken last van meestal meerdere van bovenstaande verschijnselen. Ben je meer dan 24 uur klachtenvrij, dan ben je niet meer besmettelijk. Als je wilt weten of je een coronabesmetting hebt gehad, kun je dit te weten komen met behulp van een Corona Gehad test.
Virale persistentie
Alhoewel er een redelijk gemiddelde herstelperiode bekend is, blijkt die toch heel erg per persoon te verschillen. De een knapt al binnen een paar dagen op, een ander houdt maandenlang en soms zelfs blijvend klachten. Vooral diegenen die als gevolg van de besmetting in het ziekenhuis gelegen hebben, blijken nog langere tijd problemen te ondervinden. Verondersteld wordt dat het virus niet helemaal uit alle weefsels verdwenen is en nog ergens ‘sluimert’. Dit noemt men virale persistentie. Voor COVID-19 is dit nog een lastig begrip, omdat men nog niet genoeg ervaring heeft op langere termijn met de manier waarop het virus zich kan gedragen en het nog niet duidelijk is of die persistentie per persoon verschilt, of misschien per orgaan en wat de criteria zijn.
Wat wel bekend is, is dat het genetisch materiaal van het coronavirus niet bestaat uit DNA, maar uit RNA (ribonucleid acid oftewel ribonucleïnezuur) waardoor het anders reageert dan bijvoorbeeld een influenzavirus. Er zijn wel meer virussen bekend met RNA in plaats van DNA. Het hepatitis-C virus is hier een voorbeeld van. Dit is een virus waar al jarenlang onderzoek naar verricht is en waarvan men nu weet dat het bij sommige mensen tientallen jaren sluimert – ze zijn dan klachtenvrij en het virus kan niet aangetoond worden – om vervolgens opnieuw tot ernstige klachten te leiden.
P4O2
Inmiddels is een Nederlands consortium (P4O2 Precision Medicine for more Oxygen) onder leiding van prof. Dr. Anke-Ilse Maitland- van der Zee, een onderzoek gestart naar welke factoren een rol spelen bij langdurige klachten na corona. Het consortium volgt nu honderd mensen die in de post-corona klinieken (dit zijn er vijf) terecht zijn gekomen. Naast het monitoren van de klachten en verschillende onderzoeken, als longfunctietesten en bloedonderzoek, wordt ook per patiënt het zogenoemde ‘exposoom’ in kaart gebracht. Exposoom is de verzamelnaam voor alle stoffen waaraan mensen dagelijks worden blootgesteld. Dit zijn chemische stoffen, luchtverontreiniging, maar ook voeding en roken. Hiermee wordt, met gebruikmaking van kunstmatige intelligentie, bekeken welke factoren bijdragen aan het verbeteren of het verslechteren van aan corona gerelateerde klachten. Op dit moment worden nog data verzameld, maar men hoopt in het voorjaar van 2021 een beeld te hebben van de situatie drie maanden na de besmetting met het virus.
C-support
In opdracht van het ministerie van VWS is inmiddels ook een stichting in het leven geroepen die zich richt op nazorg voor patiënten na een coronabesmetting. Deze stichting – C-Support - adviseert en ondersteunt patiënten die drie maanden na een besmetting nog klachten hebben, op alle leefgebieden waarop COVID-19 ingrijpt. Er wordt geen medische behandeling geboden, wel hulp om de juiste weg voor behandeling te vinden. Patiënten kunnen zich hier aanmelden bij de stichting C-support.
